Grimmur

Áður en ég segi mína skoðun þá vil ég benda á að ég er kristinn einfaldlega af því að foreldrar mínir eru kristnir og þegar ég fermdist til að staðfesta mína trú þá gerði ég það einungis af því ég vissi ekki betur á þessum aldri. Ég var aðeins að gera eins og allir jafnaldar mínir.

Nú þegar ég er eldri og vonandi vitrari þá veit ég betur. Ég get ekki trúað að Guð sé til þegar öll umgjörðin utan um Guð er lygi búin til af mannkyninu.  Hvað hef ég til sönnunar fyrir þessari lygi, nú auðvitað sömu bók og aðrir nota til að sanna tilvist Guðs biblíuna. Biblían er að minni skoðun ekkert annað en reglubók fyrir kirkjuna. Skrifuð og marg ritskoðuð af mönnum (ekki Guði) til þess eins að gefa einni stofnun (kirkjunni) meiri völd en nokkurri annarri í heiminum. Ég er viss um að biblían inniheldur örlítil söguleg sannleikskorn eins og allar góðar lygasögur. Ef vísindin hafa ekki sannað lygina þá hefur kirkjan sjálf séð til þess að ég hætti að kyngja því sem ofan í mig var troðið þegar ég var ungur. Ég lít núna aðeins á kirkjuna sem samfélagsstofnun sem ég er hluti af til að vera með í hópnum. Ég skammast mín samt fyrir að vera hluti af hópi sem ítrekað í sögunni hefur þröngvar trú sinni upp á aðra. Hvort sem það er með þvingunum, hroðaverkum eða stríði bara af því þeir hafa ekki sömu trú. Skoðið bara söguna þetta er mjög algengt hjá þeim sem trúa því að þeirra guð sé sá eini rétti. Ég get ekki treyst stofnun sem brýtur margar af þeim reglum sem þeir settu sjálfir og reyna svo að réttlæta það með því að endurtúlka eða ritskoða biblíuna (reglubókina). Allt þetta er aðeins leikur til að halda í þau völd sem kirkjan hefur yfir lífi kristinna manna. Á jákvæðari nótum þá tel ég kirkjuna vera góða samfélagslega stofnun sem hjálpar mörgum þegar þeir eiga erfitt og það eru örugglega góðar dæmisögur í biblíunni sem einnig hafa hjálpað. En það hefur ekkert með Guð að gera, þetta er aðeins mannlegt eðli. Ég leyfi þeim að trúa á guð sem vilja en á móti vil ég ekki að troðið sé upp á mig trú sem ég veit að er staðfest lygi.

	Ljóst að Guð skapaði ekki heiminn
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hvers vegna ekki að búa til skatt þar sem almennur borgari þarf ekki að greiða krónu heldur aðeins þeir sem komu okkur í þessi vandræði. Bara smá hugsun!

Önnur hugsun um málið:

Það er ekki hægt að rýja kind sem er orðin hárlaus. Almenningur var rúinn inn að skinni af bændum á þingi og AGS skaffaði rakvélina.

Enn fitna svínin í stíum sínum hámandi matinn sem bændurnir sköffuðu þeim árin fyrir hrun. Það þarf að fara að búa til beikon og það fljótt.

	47% skattur á launatekjur?
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Einu sinni var piltur og stúlka á bæ einum; þau voru lofuð og unnust mjög.  Um veturinn átti hann að fara til sjóróðra, og áttu þau tal með sér , áður en hann fór.  Hét hann þá unnustu sinni, að hann skyldi skrifa henni vel og rækilega.  Hann fór síðan á burt, og leið svo fram undir jól.

En um jólin fór stúlkuna oft að dreyma unnusta sinn, og kvað svo mjög að því, að hún gat varla sofið nokkra rólega stund.  Var hann að segja henni frá ýmsu bæði um sjálfa hana og aðra.

Þar á bænum var kerling ein heldur fróð; fór stúlkan til hennar, og sagði henni frá draumum sínum, og að hún mætti eigi sofa með neinni værð.

Kerling lét lítt yfir, en sagði þó við stúlkuna:  Fara skaltu að sofa í kvöld; en ég skal búa um hurðina á húsi því, er þú sefur í.

Um kvöldið fór stúlkan að sofa; dreymdi hana þá að unnusti sinn kæmi á gluggann og mælti: Illa gjörðir þú, að loka hurðinni fyrir mér; er nú svo komið, að ég má eigi framar til þín koma, en þar eð svo er, þá vildi ég vera draumamaður þinn.

Síðan kvað hann vísu þessa:

Fór hann síðan á burt.  En stúlkan vaknaði.  Var hún þá svo óð, að hún hljóp út, og ætlaði að fyrirfara sér.  En sumt fólk var þá eigi til sængur gengið, og náði það henni.  Varð stúlkan svo jafngóð aftur, og vitjaði maður hennar aldrei síðan.

Nóttina eftir að síra Þorlákur Þórarinsson drukknaði í Hörgá (1773), dreymdi stúlku nokkra er var honum kunnug, að hann kæmi til hennar, og kvæði: